Tag

EYE amsterdam

Browsing

EYE presenteert een tentoonstelling rond de Deense kunstenaar Jesper Just (Kopenhagen, 1974). Just heeft internationaal furore gemaakt met cinematografische werken waarin hij gender, verlangen, relaties en identiteit onderzoekt in een geraffineerde beeldtaal. In de tentoonstelling in EYE staan Justs grote ruimtelijke filminstallaties centraal.

Just stelt in zijn werken stereotypes aan de kaak, zoals die in de relaties tussen man en vrouw en in gedragsregels voor mensen in de openbare ruimte zijn geslopen. Op subtiele wijze, soms humoristisch, soms surrealistisch, levert Just kritiek op vaste rolpatronen.

Zijn werken zetten je aan het denken en maken je bewust van je eigen vooroordelen. Hij toont ongemakkelijke situaties waarin je zelf je weg moet zoeken, overgeleverd aan je eigen, plaatsvervangende gêne of verbazing.

Jesper Just stelt voor elke filminstallatie een grote filmproductie samen met getrainde acteurs en een professionele crew voor camera, licht en geluid. Hij maakt gebruik van een cinematografische taal die doet denken aan grote bioscoopfilms: een uitgekiend gebruik van licht, opmerkelijke veranderingen in perspectief en mise-en-scène in majestueuze tableaux vivants, precies gekadreerde beelden en vloeiende camerabewegingen. Dit alles wendt Just aan om bijzondere filminstallaties te creëren.

Hij kiest vaak voor verschillende schermen waar de bezoeker tussendoor beweegt. Regelmatig maakt hij gebruik van extreme maten, zoals projecties van 25 meter breedte. Ook vormen complexe geluidsontwerpen en radicale ingrepen in de bestaande architectuur een wezenlijk onderdeel van zijn werk. Voor EYE heeft Just een installatie ontwikkeld die reageert op de karakteristieke eigenschappen van de eigenzinnige architectuur van het museumgebouw.

De tentoonstelling gaat vergezeld van een programma van films, talks en events in de filmzalen van EYE.

Klik hier voor meer informatie over deze tentoonstelling!

Béla Tarr wordt wereldwijd beschouwd als een van de meest invloedrijke filmauteurs van de afgelopen dertig jaar. Hij is de meester van betoverende ononderbroken shots, de meester van prachtig in beeld gebrachte, zwaarmoedige films over de condition humaine. Voor de tentoonstelling in EYE nam Tarr, die na zijn film The Turin Horse uit 2011 besloot geen films meer te maken, nog eenmaal de camera ter hand om zijn allerlaatste scène te filmen. Het is zijn boosheid over de houding binnen Europa, en met name in Hongarije, tegenover vluchtelingen, die hem ertoe aanzet een statement te maken.

Speciaal voor EYE heeft Tarr een tentoonstelling ontwikkeld die het midden houdt tussen een film, een theaterdecor en een installatie. Tarr heeft in zijn films altijd de keerzijde van de vooruitgang laten zien en het is daarom niet verwonderlijk dat hij zich geroepen voelt een statement te maken dat gericht is tegen de onmenselijke behandeling van de duizenden migranten die proberen hun leven een waarde te geven die hen – in Europa – niet gegund wordt.

Béla Tarr (Pécs, Hongarije, 1955) brak internationaal door met Damnation (1988) en breidde zijn roem en aanzien uit met zijn ruim zeven uur durende magnum opus Sátántangó (1994) en Werckmeister harmóniák (2000). Alle drie de films zijn op te vatten als commentaar op de kwetsbaarheid van de menselijke beschaving; onverwachte, bedreigende ontwikkelingen blijken het dierlijke in de mens naar boven te brengen en doen de onderlinge solidariteit in een besloten gemeenschap snel teniet. Het zijn grootse, aardse films, waarin de mens in de uitzichtloosheid van zijn bestaan wordt geportretteerd. Toch is er soms een glimp van verlossing, als de drank vloeit, een orkestje speelt en de barbezoekers zich verliezen in een dronken dans.

In EYE toont Tarr middels ‘gevonden beelden’, oorlogsbeelden, fragmenten uit zijn eigen films, rekwisieten en een speciaal voor de tentoonstelling opgenomen nieuwe scène niet alleen zijn sombere wereldbeeld, maar tegelijkertijd zijn mededogen voor de buitengeslotenen van onze samenleving.

Klik hier voor meer informatie over de Tentoonstelling Béla Tarr bij Eye Amsterdam.

Béla Tarr wordt wereldwijd beschouwd als een van de meest invloedrijke filmauteurs van de afgelopen dertig jaar. Hij is de meester van betoverende ononderbroken shots, de meester van prachtig in beeld gebrachte, zwaarmoedige films over de condition humaine. Voor de tentoonstelling in EYE nam Tarr, die na zijn film The Turin Horse uit 2011 besloot geen films meer te maken, nog eenmaal de camera ter hand om zijn allerlaatste scène te filmen. Het is zijn boosheid over de houding binnen Europa, en met name in Hongarije, tegenover vluchtelingen, die hem ertoe aanzet een statement te maken.

Speciaal voor EYE heeft Tarr een tentoonstelling ontwikkeld die het midden houdt tussen een film, een theaterdecor en een installatie. Tarr heeft in zijn films altijd de keerzijde van de vooruitgang laten zien en het is daarom niet verwonderlijk dat hij zich geroepen voelt een statement te maken dat gericht is tegen de onmenselijke behandeling van de duizenden migranten die proberen hun leven een waarde te geven die hen – in Europa – niet gegund wordt.

Béla Tarr (Pécs, Hongarije, 1955) brak internationaal door met Damnation (1988) en breidde zijn roem en aanzien uit met zijn ruim zeven uur durende magnum opus Sátántangó (1994) en Werckmeister harmóniák (2000). Alle drie de films zijn op te vatten als commentaar op de kwetsbaarheid van de menselijke beschaving; onverwachte, bedreigende ontwikkelingen blijken het dierlijke in de mens naar boven te brengen en doen de onderlinge solidariteit in een besloten gemeenschap snel teniet. Het zijn grootse, aardse films, waarin de mens in de uitzichtloosheid van zijn bestaan wordt geportretteerd. Toch is er soms een glimp van verlossing, als de drank vloeit, een orkestje speelt en de barbezoekers zich verliezen in een dronken dans.

In EYE toont Tarr middels ‘gevonden beelden’, oorlogsbeelden, fragmenten uit zijn eigen films, rekwisieten en een speciaal voor de tentoonstelling opgenomen nieuwe scène niet alleen zijn sombere wereldbeeld, maar tegelijkertijd zijn mededogen voor de buitengeslotenen van onze samenleving.

Klik  hier voor meer informatie over de Tentoonstelling in EYE Amsterdam: Béla Tarr – Till the End of the World.